Eerbetoon aan Katrien Vervaele

Op woensdag 13 september overleed de veelzijdige auteur Katrien Vervaele. 

Velen volgden op haar blog en op haar Facebookpagina al lange tijd het relaas van haar ziektemaanden. Bijna dagelijks plaatste Katrien een berichtje, een foto, een haiku, een herinnering … die elk op hun manier verslag uitbrachten van de heftige maanden die ze beleefde. Elk berichtje was een pareltje van ontroering, bewondering en blijdschap. De laatste maanden van Katrien werden geen langdurende treurzang of klaaglied. Integendeel: haar posts straalden bewondering, verwondering en dankbaarheid uit voor het mooie van de dag dat ze telkens weer vond in de natuur, de mensen om haar heen, de taal, de poëzie. 

‘Ik denk dat je heel veel betekend hebt voor veel mensen. Je inzichten, je warmte, je vermogen om tot op het laatst je blik open te houden, schoonheid te zien,’ schreef Kathleen Vereecken. 
‘Als een prachtige zomerbloem die dag na dag haar bloemblaadjes liet vallen, bijna achteloos, op het pad dat wij nog moeten gaan. Hoe mooi het sterven, het langzame heengaan is, heb jij met een verbluffende schoonheid getoond. Jij zult gemist worden. Nu al en morgen. Ik ween en ik glimlach,’ schreef Kristien Dieltiens. 
‘Zelden iemand zo intens het afscheid onder woorden zien brengen, durven brengen,’ schreef Wim Chielens. 

Vorige maandag was er bijeenkomst van het bestuursorgaan van de Vereniging van West-Vlaamse Schrijvers. ‘Katrien Vervaele plaatste het eerste hoofdstuk van het boek over Oostende dat ze niet meer zal afwerken op haar blog,’ zei Jet Marchau. En dat het een mooi eerbetoon aan haar zou zijn als we op onze pagina en op ons blog zouden verwijzen naar de tekst. De bestuursleden twijfelden niet. 
Dinsdagmorgen mailde Jet naar Katrien. ‘Dag Katrien, zou je akkoord gaan om het eerste hoofdstuk van je onvoltooide roman op de blog en Facebookpagina van de VWS te zetten (of een link er naartoe)?’ 
Katrien antwoordde snel en enthousiast. ‘Het doet me deugd dat ik mensen aan mijn zijde voel. Wat schrijven, wat delen helpt me in dit proces dat enerzijds heftig is, anderzijds ook zacht. Ik kreeg veel tijd om afscheid te nemen (veel meer tijd dan ik gedacht had). (…) Ik zou het als een eer zien als VWS het stukje post op de Facebookpagina. Zeker als ik er niet meer ben, zal ik het als een warm eerbetoon ervaren.’ 
In een mail die ze niet meer las schreef ik nog: ‘Ik zal er samen met Jet voor zorgen dat je tekst mooi wordt gepresenteerd.’ 

Hoe mooier kan je Katrien eren dan deze tekst over haar zee, haar Oostende te lezen?

Lees het eerste hoofdstuk van Testerep

In 2013 schreef Koen D'haene een VWS-cahier over Katrien Vervaele met als titel 'Veel meer dan meisje van de zee'.

 .