De stad Torhout koos voor het eerst een stadsdichter. Die moet de komende jaren 'gedichten schrijven, zijn werk naar voor brengen tijdens culturele activiteiten en bij belangrijke gebeurtenissen in de stad'. Hierbij moet hij bovendien 'met een eigenzinnige kijk het Torhoutse leven op een originele manier tot bij de Torhoutenaar brengen'.
Er waren acht kandidaten voor het felbegeerde stadsdichterschap en de jury koos onder het voorzitterschap van bibliothecaris Greta Naert voor 'zijne witte merelachtigheid' Joris Denoo.
Denoo is oud-Torhoutenaar (°6 juli 1953) en was 38 jaar actief als docent Taal en Literatuur aan de lerarenopleiding van de hogeschool Katho/Vives, waardoor zijn band met Torhout altijd is blijven bestaan. Veel leraren in (en buiten) de provincie vonden bij hun docent de liefde voor taal en woorden en sommigen inspireerde hij om zelf de pen ter hand te nemen, zoals Patrick Cornillie, Geert De Kockere en Maaike Monkerhey.
Het oeuvre van Joris Denoo is veelomvattend en meerstemmig. Hij schreef en schrijft zowel kinder- en jeugdboeken, proza, columns, theater en (vooral) poëzie.
In 2003 verscheen van de hand van Julien Vermeulen het VWS-cahier 216 over Joris Denoo. Samensteller Julien Vermeulen noemde hem 'een nerveuze postmodernist' en een 'uitgesproken schrijfbeest': 'schrijven is zijn roeping en dé draad in zijn leven'.
In Jaarwerk MMXIX, het jaarboek 2019 van VWS, schreef Paul Rigolle een uitvoerige bijdrage over het recente werk van Joris Denoo met als bijzondere titel 'Het polsstarrig tikken van de tijd'.
Rigolle schrijft: 'Joris Denoo blijft als schrijver die biezondere vrijbuiter die balanceert op het slappe koord tussen ernst, luim en ironie; een stijmiddel dat in deze botte tijden van polarisatie tot zijn en ons verdriet steeds vaker onder druk komt te staan. (...) Het schrijversschap van Joris Denoo uit zich in veel vormen en vormt een waarachtig warrelnet, een weefsel van taal. Versnipperd en wel. Zoals de wereld is'.
