Van Stefaan Pennynck, bestuurslid van de VWS verschijnt eind deze maand ‘Marefrima’, zijn nieuwe boek. Marefrima is een verhaal over de teloorgang van een visverwerkend familiebedrijf op Oosteroever. Het is een licht ontspannend verhaal met een vleugje romantiek, waarin op fictieve wijze een stukje eigentijdse geschiedenis van Oostende wordt vastgelegd.
Het verhaal
Na de onteigening en voor
de volledige ontwikkeling van Oosteroever als nieuwe residentiële hoogbouwwijk,
is de site decor voor diverse theaterproducties.
Wanneer Rino met zijn
zoontje deelneemt aan ‘De Zeekaravaan’ en deze halt houdt bij het voormalig
familiebedrijf, komen de herinneringen boven.
Marefrima is een licht, ontspannend verhaal met een vleugje romantiek, waarin op een fictieve wijze een stukje eigentijdse geschiedenis van Oostende wordt vastgelegd.
Een uittreksel uit het boek
‘Weten jullie al iets meer over die gebouwen en zo?’
‘Bah, neen. Eigenlijk, ja en neen. We gaan er niet kunnen blijven, denk ik. Maar pa is nog aan het kijken met de advocaat.’
‘En als jullie niet kunnen blijven? Is er al aan gedacht?’
‘Ik wel, maar pa is koppig. Een moment dachten we aan verhuizen naar de pakhuizen aan de vismijn, maar ook daar is het armoe troef. ‘
‘Hoe dat?’
‘Dat wordt blijkbaar ook allemaal afgebroken. Daarmee dat Poseidon naar de achterhaven verhuisd is. Ik begrijp dat niet goed, eigenlijk. Ze promoten de korte keten. Korter dan wat wij doen, kan toch niet? Al van toen pa zijn pa de zaak opstartte, kopen wij onze vis in de mijn, allez, voor zover ze daar nog aanlanden, want sedert die over genomen is, is dat ook geen vetten meer. Onze garnalen halen we aan de trap. We verwerken hier en leveren in ’t stad en de buurgemeenten. De korte keten toch? En wij moeten weg, plaats maken voor luxeappartementen, alsof wij in de weg lopen van enkele gebouwen hier op de site. Mooie appartementen zouden op zich goed zijn en wat vernieuwing en beweging brengen. Maar wij zouden toch moeten kunnen blijven, nee, blijkbaar alleen nog plaats voor appartementen. Geen bedrijven meer. Zot toch?’
‘En wat denk jij zelf te doen, wanneer Marefrima moet stoppen?’
‘Ik heb al eens geïnformeerd bij Poseidon.’
‘Voor een vennootschap?’
‘Is ook onduidelijk. Maar ik denk dat ze daar niet veel voor voelen. Waarom zouden ze? Ik zou er wel aan de slag kunnen. Ze kunnen een gast gelijk mij best gebruiken, zeggen ze.’
‘En zie je dat zitten?’
‘Te zien wat ze betalen, hé. Maar, ’t klinkt goed en ’t is toch in de branche, hé. Wat moet ik anders doen? ‘k Vind dat eigenlijk raar. Ze zijn altijd bezig van lokale economie en zo, en dan laten ze zo’n dingen gebeuren. Alles voor ’t beton van bouwpromotoren en de mensen die werken aan de kaai mogen verhuizen en de boel opgeven.’
Personalia
Stefaan Pennynck (Oostende, 1963) schrijft poëzie, kortverhalen, recensies en essays. In 2023 verscheen van hem “Naar Aristoteles’ graf. Een imaginair reisgedicht in kwatrijnen met tussenzangen”. Bij Ambilicious verscheen eerder het sprookje "2 prinsessen en 1 kikker" met illustraties door Mieke Drossaert.
Marieke Janssen is een geboren en getogen Gentse, maar sinds 2020 is ze verhuisd naar Oostende. Een stad die haar altijd al heel lief was en waar ze zich nu als artieste ontplooit. Marieke tekent, schildert en schrijft gedichten. Ze gaf in eigen beheer ook een kinderboekje uit: Klaas en het eenzame kniekousje.
Boekinformatie
ISBN 9789493366336 - 34
pagina’s - ill. Marieke Janssen
Uitgave Ambilicious, Breda - € 16,-
Voorstelling
Welkom op de boekvoorstelling op 30 november 2024 16u 't MAZ Sint-Franciscusstraat 21
Contact: Stefaan.Pennynck@telenet.be
Stefaan Pennynck |
| Cover Marefrima |
 |
| Ill. Marieke Janssen |
 |
| "Wulk" - Straatpoëzie - Weesgedichten |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten